AbstractsComputer Science

The aim of this thesis is to evaluate the European Union Cyber Security, the many aspescts of it, and if the Cyber Security Strategy has provided for a viable solution to cyber-crime by achieving the right balance between privacy and security. The thesis provides for an overview of the legal framework regarding cyber security in the European Union and the institutions and institutional remedies set up to combat cyber-crime. New developments emerged in the European Union in 2013, as it has anounced its 2020 strategy, it also set ‘a Digital Agenda’ for Europe. The European Union has thus put forth a strategy to battle cyber-crime in the European Union and with doing so it has created a legal framework Member States must enter into force, and act on when cases of cyber-crime being committed arise. The findings of this thesis suggests that the European Union has made strong advances to protect its citizens while simultaneously providing security. Although its current legal framework is still unclear on some issues regarding jurisdiction, information sharing and uneven preparedness among Member States, the fundamental right to personal data has been established and cyber-crime has been defined as a criminal offence in the European Union. Megin markmið þessarar ritgerðar er að leggja mat á Net Öryggi Evrópusambandsins, hina mörgu þætti þess, og ef Net Öryggis áætlun Evrópusambandsins sé í raun hagkvæm lausn gegn afbrotum á netinu og nái þar að skapa jafnvægi á milli þess að vernda öryggi einstaklinga og brjóta ekki gegn réttindi einstaklinga til persónuverndar. Ritgerðin gefur yfirlit yfir helstu laga ákvæði Evrópusambandsins til net öryggis, stofnanir Evrópusambandsins og þau úrræði sem stofnanirnar hafa gegn afbrotum á netinu. Ný þróun átti sér stað árið 2013, þegar Evrópusambandið tilkynnti 2020 stefnu sína, og setti þar með fram “Stafræna Stefnu” fyrir Evrópusambandið. Evrópusambandið hefur með því sett fram stefnu með það markmið að berjast gegn afbrotum á netinu og einnig sett á fót lagaramma sem meðlimir Evrópusambandsins verða að innleiða og fara eftir í þeim tilfellum sem upp koma afbrot á netinu. Niðurstöður þessarar ritgerðar benda á að Evrópusambandið hafa tekið stór skerf til verndar ríkisborgara, og þar með veitt þeim aukið netöryggi. Þó lagarammi Evrópusambandsins varðandi netöryggi sé á köflum óskýr varðandi lögsögu, vinnslu persónuupplýsinga og misjafnan viðbúnað meðlima ríkja til að bregðast við net afbrotum, þá hafa grundvallarréttindi um persónuupplýsingar verið staðfest og afbrot á netinu verið skilgreint sem afbrot af Evrópusambandinu.