AbstractsPsychology

Personen met aangeboren doofblindheid ervaren ernstige belemmeringen in de communicatie. In dit promotieonderzoek werd een trainingsprogramma ontwikkeld voor hun sociale partners, waaronder ouders, begeleiders en leerkrachten. Het centrale doel van de studie was om de werkzaamheid te onderzoeken van dit trainingsprogramma, genaamd de “Hoge Kwaliteit Communicatie (HKC) interventie”. De HKC interventie bestaat uit scholing en video-interactie-begeleiding. De interventie werd toegepast bij 11 personen met aangeboren doofblindheid en 34 sociale partners. Voor al deze personen verbeterden communicatieaspecten die kinderen normaal gesproken ontwikkelen tussen 0 en 9 maanden, zoals beurtwisseling en delen van emoties. Voor het merendeel van de deelnemers met doofblindheid verbeterden communicatieaspecten die kinderen normaal gesproken ontwikkelen tussen het 2e en 6e levensjaar, zoals het verwijzen naar iets of iemand en het uitwisselen van gedachten. Sociale partners bleken complexe vormen van communicatie te kunnen uitlokken bij personen met aangeboren doofblindheid. Bovendien liet de studie zien dat de ondersteuning van sociale partners zich niet alleen moet richten op het afstemmen op de emoties en gedragingen van de persoon met doofblindheid, maar ook op manieren om betekenissen over te brengen, over betekenissen te onderhandelen en ze te delen. De conclusie is dat personen met doofblindheid beter in staat zijn gedachten en gevoelens te delen als hun sociale partners ondersteund worden in de communicatie met hen.; It is very difficult for individuals with congenital deafblindness to communicate with others. In this study a training program was developed for their social partners, such as parents, teachers and caregivers. The central aim of the study was to test the effect of the training program, the so called “High Quality Communication (HQC) intervention. The intervention consists of education and video-feedback coaching. The intervention was applied to 11 participants with congenital deafblindness and 34 social partners. For all participants significant improvements were found in communication aspects that children typically develop between the ages of 0 and nine months, such as turn taking and the sharing of emotions. For the majority of the participants there were also significant improvements in communication aspects that children typically develop between the ages of two and six years, such as referring to something or someone and the sharing of thoughts. Social partners appeared to be able to elicit complex forms of communication in individuals with congenital deafblindness. The study also revealed that the support of social partners should not only aim at the attunement of their emotions and behaviors to those of the individual with deafblindness, but also at ways to transmit, negotiate and share meanings. The conclusion is that individuals with congenital deafblindness are more able to share their thoughts and emotions when their social partners are supported in the communication with these individuals.