AbstractsPsychology

Ongeveer tien jaar geleden stuitten onderzoekers die gebruik maken van elektro-encefalografie (EEG) op resultaten die leken te wijzen op een "Semantische Illusie" bij het begrijpen van taal: Zinnen die qua betekenis vreemd zijn, maar verder grammaticaal correct, hadden geen effect op de aan betekenis gerelateerde "N400 component" in het EEG signaal, maar juist op de aan structuur gerelateerde "P600 component". Op basis van deze bevindingen zijn er maar liefst vijf nieuwe modellen van taalverwerking voorgesteld. Al deze modellen claimen dat er niet een enkele verwerkingsroute, maar twee of meer verwerkingroutes zijn binnen het taalverwerkingsysteem, waarvan bij één route de structuur van een zin volstrekt niet van belang is, maar enkel de betekenis van de woorden waaruit de zin bestaat. In dit proefschrift laat ik zien dat er een veel simpelere uitleg is voor de 'problematische' bevindingen en toon ik met computersimulaties aan dat deze alternatieve uitleg alle relevante data kan verklaren.; One decade ago, researchers using event-related brain potential (ERP) measurements stumbled upon what looked like a Semantic Illusion in language comprehension: Semantically anomalous, but otherwise well-formed sentences did not affect the meaning-related N400 component, but instead increased the amplitude of the structure-related P600 component. This finding spawned five new models of language comprehension, all of which claim that instead of a single comprehension process, there are two or even more separate processing streams, one of which is not driven by structure, but by word meaning alone. In this thesis, I argue that there is a much simpler way to account for these data, and present evidence from neurocomputional simulations showing that this alternative explanation is able to predict all relevant ERP patterns found in the literature.